Disa nga gazetarët dhe analistët e Radios Evropa e Lirë parashikojnë të nesërmen, zbërthejnë të ardhmen dhe paralajmërojnë se çfarë mund të ndodhë në shtetet prej nga raporton REL-i.
Nga Vitaliy Portnikov
Në shtator të vitit 2022, gjeneralët ukrainas Valeriy Zaluzhniy dhe Mykhaylo Zabrodskiy, paralajmëruan paraprakisht se agresioni i Rusisë kundër Ukrainës do të bëhet një konflikt i zgjatur.
Pas 15 muajsh, linja e frontit është ngrirë në mënyrë efektive, ku as ofensivat e Ukrainës dhe as ato ruse nuk kanë sjellë ndryshime thelbësore.
Ndërsa viti 2024 sapo ka nisur, vëzhguesit e shohin veten duke rishikuar temat e njohura nga viti i kaluar: potenciali për një kundërofensivë të madhe ukrainase, shtrirja e ndihmës perëndimore për Kievin, mundësia e një “konflikti të ngrirë”, garancitë e sigurisë për Ukrainën dhe perspektivat për integrimin e saj euroatlantik përpara një samiti të NATO-s.
Edhe nëse, në vitin 2024, njëra palë arrin një fitore ushtarake – qoftë nëpërmjet çlirimit të një pjese të Ukrainës apo Rusisë duke marrë kontrollin e rajoneve të tjera – kjo nuk do të na afrojë domosdo me një zgjidhje politike. Njohja e këtij ngërçi është thelbësore, pasi sulmi i presidentit rus, Vladimir Putin, ndaj Ukrainës është pjesë e një agjende më të gjerë: një shtytje për të rivendosur, nëse jo Perandorinë Sovjetike, të paktën sferën e saj të ndikimit.
Për Ukrainën, rezistenca ndaj agresionit rus nuk ka të bëjë vetëm me rimarrjen e territoreve të pushtuara, por edhe me ruajtjen e shtetësisë, identitetit politik dhe integritetit kombëtar. Mbështetja perëndimore është thelbësore për mbijetesën e Ukrainës dhe rivendosjen e integritetit të saj territorial.
Megjithatë, kjo mbështetje synon të shmangë përshkallëzimin në një konflikt të drejtpërdrejtë midis Rusisë dhe Perëndimit në territorin sovran të Rusisë.
Përfundimi i luftës duket se varet nga shterimi i burimeve për njërën prej të dyja palëve, me Ukrainën që mbështetet në ndihmën e vazhdueshme perëndimore dhe Rusinë që mbështetet në të ardhurat nga nafta dhe gazi. Prandaj, viti 2024 mund t’i ngjajë vitit 2023. Edhe nëse faktorët e jashtëm ndryshojnë ndjeshëm — si në zgjedhjet presidenciale në SHBA në nëntor — ne mund të mos dëshmojmë ndryshime të prekshme deri në vitin 2025.
Një variabël tjetër i mundshëm është shfaqja e konflikteve të mëdha të ngjashme me luftën në Rripin e Gazës. Megjithatë, kjo ka të ngjarë të nënkuptojë më shumë shpërndarjen e burimeve perëndimore sesa një ndryshim në qasjet ndaj luftës.
Në thelb, lufta në Ukrainë do të vazhdojë derisa Perëndimi të kuptojë se kthimi në rendin e mëparshëm botëror është i paarritshëm. Ndërtimi i një rendi të ri botëror kërkon masa jokonvencionale, të tilla si ofrimi i garancive të vërteta të sigurisë për kombet e viktimizuara nga agresioni ose arritja e paqes, ose të paktën kufizimi i zonës së operacioneve ushtarake në linjën aktuale të kontaktit, pa marrëveshje të drejtpërdrejta me Rusinë.
Deri më tani, një mirëkuptim i tillë mungon dhe pritjet se Moska përfundimisht do të kuptojë kotësinë e ambicieve të saj vetëm e trimëron Putinin. Rrjedhimisht, konflikti mes Rusisë dhe Ukrainës do të zgjasë, duke shkaktuar potencialisht luftëra të reja lokale po aq të rrezikshme në mbarë botën.
