Igli Tare, gjatë viteve të tij te Lazio, ka ndërtuar gjithmonë një ekip konkurrues. Milani iu kundërpërgjigj fuqishëm pas dështimit të negociatave me Paraticin, një muaj më parë, me një takim që u bë publik dhe që e kishte bërë menjëherë trajnerin shqiptar të ngrihej në krye të listës së favoritëve.
Te Lazio ai zbuloi lojtarë që më vonë u bënë emra të mëdhenj në skenën evropiane dhe shtylla të ekipit për shumë vite. Në portë Federico Marchetti, i cili u transferua në verën e vitit 2011.
Ai do të bëhet një nga më të mirët e viteve të fundit. Pastaj Alessio Romagnoli, një lojtar i Lazios që u rrit në Romë dhe më pas në Milan, ose Stefan De Vrij dhe Francesco Acerbi, tani te Interi dhe që do të luajnë finalen e dytë të Champions brenda tre vitesh. De Vrij mbërriti për 7 milionë euro nga Feyenoord. Në mesfushë, ke shumë mundësi zgjedhjeje.
Hernanes e bleu për 13 milionë dhe më pas u shit te Interi. Luis Alberto për 4 milionë, pastaj u shit në Katar pas vitesh në nivel të shkëlqyer për më shumë se dyfishin e çmimit. Gjëja e madhe është Sergej Milinkovic Savic, i rrëmbyer nga Fiorentina, e cila praktikisht kishte përfunduar kontratën me Genk, për 12 milionë euro.
Dhe pas disa sezonesh ai u bë mesfushori më i fortë në ligë. Pastaj Zaçagni dhe Felipe Anderson. Në sulm Miroslav Klose dhe Ciro Immobile. Është e vështirë të zgjedhësh të tjerët.
Ja njëmbëdhjetëshja më e mirë e Tares (3-5-2): Marchetti; Acerbi, De Vrij, Romagnoli; Zaccagni, Milinkovic-Savic, Hernanes, Luis Alberto, Felipe Anderson; Klose
