Nga Gian Guido Vecchi, Corriere Della Sera
Francesco e thirri për të marrë një nga postet më të rendesishme të Kuendit Roman: nga prefekt I Dikasterit të dei peshkopëve, ai menaxhont emërimet në të gjithë botën.
Ai e quante veten “bir i Agustinit” dhe vetëm kjo thotë shumë për Robert Francis Prevostin. Gjeniu i “Rrëfimeve”, një nga gjigantët e filozofisë dhe ndoshta mendimtari më i madh i krishterë, u pagëzua në Milano nga Ambrozi në Pashkët e vitit 386 dhe vinte nga Tagaste, sot Suq-Ahras, në Algjeri: takimi midis gjeniut të Afrikës së Veriut dhe peshkopit të Trierit, siç e shpjegoi Kardinali Carlo Maria Martini, ishte një nga momentet themeluese në historinë e Evropës.
Kështu, kur zëvendëspresidenti amerikan J. D. Vance u përpoq të përmendte Shën Agustinin për të justifikuar politikat e imigracionit të administratës Trump (“Ti e do familjen tënde, pastaj e do fqinjin tënd, pastaj e do komunitetin tënd, pastaj i do bashkëqytetarët e tu dhe, së fundmi, i jep përparësi pjesës tjetër të botës…”), Kardinali Robert Francis Prevost ndau në “X”, një editorial nga National Catholic Reporter që kritikonte disa nga deklaratat e zëvendëspresidentit amerikan, duke komentuar me maturi, por thatësi: “J. D. Vance gabon: Jezusi nuk na kërkon të rendisim dashurinë tonë për të tjerët.
I butë, por i vendosur kur është e nevojshme, Robert Francis Prevost nuk ka qenë kurrë një njeri që i pëlqente polemikat, e aq më pak të dukej, edhe nëse tani do të jetë e vështirë për Leon XIV t’i shmangë ato. Shumë i kulturuar dhe shumë i apasionuar pas tenisit (“E konsideroj veten një amator të mirë”), ai ka tendencë të flasë pak për veten. Françesku e kishte thirrur atë në një nga pozicionet më të përgjegjshme dhe më të fuqishme në Kurinë Romake — ai ishte prefekti i dikasterit të peshkopëve, ministria e Vatikanit që “siguron gjithçka që lidhet me emërimin e peshkopëve” në të gjithë botën — por shumë pak deklarata publike mbahen mend për të. Ai i shpjegoi medias së Vatikanit: «Unë ende e konsideroj veten misionar. Thirrja ime, si ajo e çdo të krishteri, është të jem misionar, të shpall Ungjillin kudo që të jesh.” Gjithashtu sepse “peshkopi është një pastor afër popullit, jo një menaxher.” Për kongregacionet e përgjithshme ai hyri në kurinë e përgjithshme të Urdhrit të Shën Agustinit, përgjatë krahut të majtë të Kolonadës së Berninit.
Papa i parë amerikan, përveç shtetësisë peruane – ai ishte misionar në Peru për njëzet vjet – është gjithashtu papa i parë augustinian, një urdhër lypësish i lindur në mesin e shekullit të trembëdhjetë. Ai ishte gjithashtu ish-gjeneral i Augustinianëve në fillim të viteve 2000. I lindur në Çikago më 14 shtator 1955, ai vjen nga një familje me origjinë franceze dhe italiane, nga ana e babait Louis Marius Prevost dhe nga ana e nënës spanjolle Mildred Martínez. Ai ka dy vëllezër, Louis Martín dhe John Joseph. Ai e kaloi fëmijërinë dhe adoleshencën në Shtetet e Bashkuara, duke studiuar fillimisht në seminarin e vogël të Etërve Agustinianë dhe më pas në Universitetin Villanova në Pensilvani, ku në vitin 1977 u diplomua në Matematikë dhe studioi Filozofi. Më 1 shtator të po atij viti, në Saint Louis, ai hyri në noviciatin e Urdhrit të Shën Agustinit, në provincën e Zojës së Këshillit të Mirë të Çikagos, dhe bëri deklarimin e tij të parë më 2 shtator 1978. Më 29 gusht 1981 ai shpalli betimet e tij solemne. Pasi u diplomua në teologji, në moshën njëzet e shtatë vjeç, eprorët e tij e dërguan në Romë për të studiuar të Drejtën Kanonike në Angelicum, Universitetin Papnor të Shën Thoma Akuinit. Ishte në Romë që u shugurua meshtar, më 19 qershor 1982.
Dhe është në këtë pikë që fillon përvoja e tij e gjatë në një mision në Peru. Ndërsa po përgatiste tezën e doktoraturës, midis viteve 1985 dhe 1986, ai u dërgua në misionin augustinian të Chulucanas, në Piura. Në vitin 1987 ai diskutoi tezën e tij të doktoraturës mbi «Rolin e priftit lokal të Urdhrit të Shën Agustinit» dhe u emërua drejtor i thirrjeve dhe drejtor i misioneve të Provincës Agustiniane «Nëna e Këshillit të Mirë» të Olympia Fields, Illinois. Por vitin pasardhës ai u kthye në Peru dhe arriti në misionin e Trujillo-s, si drejtor i projektit të formimit të përbashkët të aspirantëve augustinianë të vikariateve të Chulucanas, Iquitos dhe Apurímac. Gjatë njëmbëdhjetë viteve ai mbajti postet e priftit të bashkësisë (1988-1992), drejtorit të formimit (1988-1998) dhe mësuesit të të rrëfyerve (1992-1998) dhe në kryedioqezën e Trujillo-s të vikarit gjyqësor (1989-1998) dhe profesorit të së Drejtës Kanonike, Patristikës dhe Moralit në Seminarin e Madh “San Carlos y San Marcelo”.
Atij iu besua kujdesi baritor i Shën marisë, në periferitë e varfra të qytetit, dhe ishte administrator i famullisë së të Monserratit nga viti 1992 deri në vitin 1999. Në vitin 1999 ai u zgjodh provincial i mëparshëm i Provincës Augustiniane “Nëna e Këshillit të Mirë” të Çikagos, dhe dy vjet e gjysmë më vonë, në kapitullin e zakonshëm të përgjithshëm të Urdhrit të Shën Agustinit, vëllezërit e tij e zgjodhën atë si gjeneral të mëparshëm, duke e konfirmuar në vitin 2007 për një mandat të dytë. Në tetor 2013 ai u kthye në Provincën e tij Augustiniane në Çikago dhe ishte drejtor i Formimit në manastirin e Shën Agustinit, këshilltar i parë dhe vikar provincial; Pozicione që i mbajti derisa Papa Françesku e emëroi, më 3 nëntor 2014, administrator apostolik i dioqezës peruane të Çiklajos dhe njëkohësisht peshkop titullar i Sufarit. Më 7 nëntor hyri në dioqezë dhe u shugurua ipeshkëv më 12 dhjetor, në festën e Zojës së Guadalupës, në Katedralen e Santa Marias.
Më 26 shtator 2015, Françesku e emëroi ipeshkëv të Çiklajos, katër vjet më vonë e zgjodhi anëtar të Kongregatës për Klerin dhe vitin pasardhës të Kongregatës për Ipeshkvijtë. Më 30 janar 2023, Papa e thirri në Romë si prefekt të Dikasterit për Ipeshkvijtë dhe president të Komisionit Papnor për Amerikën Latine, duke e ngritur në kryepeshkop. Ai u bë kardinal më 30 shtator.
Motoja e tij episkopale është “In Illo uno unum”, fjalë të Shën Agustinit nga Ekspozimi mbi Psalmin 127, për të shpjeguar se “edhe pse ne të krishterët jemi shumë, në një Krisht jemi një”.
