Brenda planit të Melonit për të joshur Trumpin për tarifat

Angazhimi personal i Melonit me Trump ka ‘ngritur nerva’ në kryeqytetet e tjera të BE-së. Por ndërsa blloku përballet me një luftë tregtare potencialisht shkatërruese, edhe homologët e saj më të kujdesshëm po i afrohen idesë se ajo mund të jetë e vetmja udhëheqëse europiane që ai është i gatshëm të dëgjojë.

Tani, Bashkimi Europian ka tre muaj për të bindur Trumpin që të mos vendosë taksa 20 për qind për të gjitha eksportet e tij në Shtetet e Bashkuara, pasi ai ndaloi tarifat ndëshkuese “reciproke” që ai zbuloi më 2 prill. BE-ja ende i nënshtrohet tarifës bazë të Trump prej 10 për qind, plus taksat 25 për qind për çelikun, aluminin dhe makinat.

Përpjekjet e mëparshme të liderëve të tjerë europianë për të lëkundur presidentin – përmes lajkave, kërcënimeve apo premtimeve për të blerë më shumë gaz amerikan – nuk kanë çuar askund.

Vizita e Melonit të enjten është një mundësi për të demonstruar se europianët ende mund të bëjnë biznes me Trumpin.

Vetëm një ditë pas takimit me Trump, liderja italiane do të kthehet në Romë për të pritur Zëvendës Presidentin JD Vance për një vizitë shtetërore. Vance, në vizitën e tij të fundit në Europë në janar, nisi një kundërvënie të gjerë kundër bllokut, duke akuzuar liderët e tij për dështimin për të mbrojtur fjalën e lirë ose për të ndaluar migrimin e paligjshëm.

“Të kesh vëmendjen e Trumpit është një pasuri për të gjithë Bashkimin Europian”, tha një zyrtar italian, duke folur në kushte anonimiteti.

Pjesërisht, veprimet e Melonit pasqyrojnë terrorin e Italisë në perspektivën e humbjes së lidhjeve të saj të ngushta historikisht me SHBA-në, të cilat ajo i sheh si siguri kundër boshtit franko-gjerman që dominon çështjet e BE-së. Ndryshe nga liderët e tjerë europianë, ajo beson se Trump ende mund të arsyetohet dhe se kërcënimet e tij tregtare janë pak më shumë se një taktikë e pacipë negociuese, sipas dy zyrtarëve italianë të njohur me qëndrimin e politikës së jashtme të qeverisë.

Meloni gjithashtu dëshiron të tregojë se mund të marrë lëshime nga Trump dhe se “nëse jemi më pak histerikë, ne mund të punojmë me Uashingtonin”, tha një nga zyrtarët.

Me afro 40 miliardë euro, suficiti tregtar i Italisë me SHBA-në është i treti më i madh në mesin e vendeve të BE-së – pas Gjermanisë dhe Irlandës. Eksportet kryesore të saj janë makineritë, produktet farmaceutike, automjetet, moda dhe ushqimet dhe pijet. Nuk është çudi që Meloni është nën presionin e eksportuesve italianë për t’i kursyer ata nga tarifat e Trump.

Disa liderë europianë, veçanërisht presidenti francez Emmanuel Macron, paralajmërojnë se qëllimi i Trump është të ndajë vendet e BE-së dhe t’i shtyjë ato të negociojnë marrëveshje dypalëshe me administratën amerikane.

Për ta, udhëtimi i Melonit duket veçanërisht i dyshimtë, pasi ajo frustroi aleatët europianë me kundërshtimin e saj të heshtur kundër planeve në mbarë bllokun për t’u riarmatosur, ndërsa Trump filloi të tërhiqte mbështetjen për mbrojtjen e Ukrainës kundër luftës 3-vjeçare të agresionit të Rusisë.

Ministri francez i Industrisë Marc Ferracci reagoi në mënyrë alergjike javën e kaluar ndaj lajmeve se Meloni po shkonte në Uashington, duke thënë se Evropa duhej të qëndronte e bashkuar. Por Parisi duket se që atëherë është qetësuar dhe ka pushuar së kritikuari publikisht misionin e saj. Dhe Meloni tashmë ka kontaktuar me Ursula von der Leyen, drejtuesen e Komisionit Evropian, për të diskutuar udhëtimin, tha zëdhënësja e Komisionit Arianna Podestà.

Me angazhimin e drejtpërdrejtë të Komisionit që dështon të parandalojë luftën tregtare të Trump, Brukseli dhe vendet e tjera të BE tani duket se po shkojnë së bashku me lojën e Melonit.

Ata nuk duken veçanërisht të shqetësuar se Meloni mund të përpiqet të negociojë një marrëveshje anësore nga e  cila do përfitonte vetëm Italia – një shkelje e solidaritetit që do të ngrinte një pikëpyetje të madhe mbi të ardhmen e Italisë në tregun e përbashkët të BE-së. Kjo sepse është një opsion që vetë Trump e ka përjashtuar .

“Është e natyrshme që shtetet anëtare të kenë interesa dypalëshe që dëshirojnë t’i promovojnë dhe askush nuk do ta ndalojë atë ta bëjë këtë,” tha një diplomat i BE-së nga një vend tjetër.

“Por kur bëhet fjalë për tarifat që vlejnë për të gjithë ne, ne besojmë se ajo do t’i përmbahet qasjes së rënë dakord të BE-së.”

Politikanët gjermanë të afërt me kancelarin e ardhshëm të mundshëm, Friedrich Merz, janë gjithashtu optimistë.

“Udhëtimi i Melonit në Uashington tani është një sinjal i rëndësishëm,” tha Johann Wadephul, nga Kristian Demokratët e Merz. “Kryeministrja italiane ka një lidhje të mirë me presidentin amerikan Trump, të cilin tani mund ta vërë në shërbim të Europës”.

Kjo nuk do të thotë se qasja e Italisë është pa polemika. Për muaj të tërë, qeveria e Melonit i ka bërë thirrje BE-së të miratojë një qasje më të butë ndaj Trump dhe tarifave të tij.

Vetëm disa ditë pasi Trump u betua dhe madje edhe para se të niste luftën e tij tregtare, ministri i Jashtëm italian Antonio Tajani propozoi të qetësohej Trump duke i ofruar blerjen e më shumë mallrave amerikane. Tajani, detyra e të cilit mbulon gjithashtu tregtinë, ishte ndër të parët që i kërkoi Brukselit të vononte hakmarrjen kundër tarifave prej 25 përqind për çelikun dhe aluminin që Trump vendosi më 12 mars.

Shefi i tregtisë së BE-së Maroš Šef?ovi? udhëtoi të hënën në Uashington për të paraqitur ofertën e Brukselit për të ulur tarifat industriale në zero në të dy anët e Atlantikut.

Por aleatët e Melonit kanë besim se ajo mund të arrijë më shumë sesa kryenegociatori tregtar i bllokut, detyra e të cilit është të bëjë marrëveshje në emër të 27 vendeve anëtare të unionit.

“Politika, si jeta, ndërtohet mbi marrëdhëniet personale,” tha Marco Scurria, një senator italian nga partia Vëllezërit e Italisë së Melonit.

“Është më mirë kur një negociatë kaq komplekse trajtohet nga dy njerëz që respektojnë njëri-tjetrin dhe mund të arrijnë më lehtë një rezultat pozitiv – ndryshe nga von der Leyen.”