Kryeministri shqiptar Edi Rama është i vendosur në qëndrimet e tij lidhur me rastin e ndalimit të zgjatur të kryebashkiakut të zgjedhur në Himarrë, Fredi Beleri. Koha e gjykimit është afër për kryebashkiakun e zgjedhur të burgosur të Himarës, pasi gjykata e posaçme e korrupsionit përgjegjëse për dëgjimin e çështjes së tij mblidhet së afërmi për thelbin e çështjes.
Beleri ka 15 ditë kohë për të apeluar vendimin, por mundësia që ai të anulohet është e pakët shkruan gazeta greke ‘Kathimerini’. Me shumë mundësi ai nuk do të betohet si kryetar bashkie dhe kjo është diçka që pritet të rëndojë kundër tij në gjyqin e ardhshëm. Pra, tani të gjithë sytë janë kthyer nga gjyqi, ku autoritetet e prokurorisë shqiptare do të duhet të mbështesin pretendimet e tyre me prova që janë shumë më bindëse se çdo gjë.
Në rast se Beleri shpallet fajtor, ai ka të drejtë të drejtohet në gjykatën e apelit dhe më pas në Gjykatën e Lartë të Shqipërisë. Megjithatë, një dënim në dosjen e tij kriminale do të thotë se ai nuk do të jetë në gjendje të kandidojë në zgjedhjet e reja që kryeministri shqiptar Edi Rama ka thënë se synon të thërrasë, në mënyrë që të lajë duart për “çështjen e Himarës”, të cilën ai e ka kthyer, në një grindje personale me Belerin.
Pa Belerin, minoriteti etnik grek do të duhet të zgjedhë një kandidat të ri, me paraqitjet e shpeshta të djalit të tij në media kohët e fundit duke krijuar zhurmë se ai është një kandidat i mundshëm. Por komuniteti mund të zgjedhë gjithashtu të abstenojë nga procesi, gjë që do të përkeqësonte edhe më tej marrëdhëniet me Tiranën dhe do të ndikonte në lidhjet greko-shqiptare, tashmë të tensionuara nga afera.
Për Ramën, vendimi i gjykatës për të mbajtur Belerin nga betimi është padyshim dëshmi se ai ka fituar raundin e parë në tërheqjen me palën greke. Ai gjithashtu duket i sigurt se gjyqi i rradhës, rezultati i të cilit konsiderohet i dhënë nga kushdo që ka njohuri për çështjet shqiptare do të shënojë fundin e karrierës politike të Belerit.
Veto greke
Paralajmërimi i Athinës se do të ushtrojë të drejtën e vetos për të penguar nga fillimi bisedimet e anëtarësimit në Bashkimin Evropian midis Brukselit dhe Tiranës, duket se nuk e ka trembur aspak kryeministrin shqiptar në hakmarrjen e tij ndaj Belerit. Rama, në fakt, duket se ka mbajtur një qëndrim sfidues ndaj nxitjeve evropiane për një rezolutë për këtë çështje, duke thënë: “Edhe nëse Këshilli Europian do të kthehej me kokë poshtë, ne nuk jemi të hapur për asnjë negociatë që bie ndesh me interesin strategjik të Shqipërisë , që është zbatimi i reformës në drejtësi dhe ruajtja e pavarësisë së institucioneve të saj të drejtësisë.” Intransigjenca e tij është forcuar më tej nga referenca e kancelarit gjerman Olaf Scholz se çështja është një “mosmarrëveshje dypalëshe” dhe që nuk lidhet me kërkesat e BE-së në lidhje me sundimin e ligjit në procesin e anëtarësimit.
Por nga buron gjithë kjo dashuri për Ramën? Pse evropianët dhe amerikanët janë të gatshëm ta hedhin Greqinë nën autobus kur ajo është aleati i tyre më i rëndësishëm dhe më i besueshëm në Evropën Juglindore? Kryeministri shqiptar duket se ka bërë një punë të mirë duke i bindur se kjo është një çështje dypalëshe, një çështje e thjeshtë penale që i takon vetëm sistemit të drejtësisë së vendit dhe se ky sistem drejtësie është padiskutim i pavarur. Ai nuk humbet asnjëherë rastin, kur komenton aferën Beleri, t’u kujtojë evropianëve se prokuroria, gjykatat dhe policia shqiptare aspirojnë standardet e vendosura nga Europa dhe se ai nuk ka të drejtë të ndërhyjë.
Pamja e madhe
Përtej “tablosë së vogël” lidhur me çështjen ndaj Belerit, megjithatë, ekziston një “pamje e madhe” në të cilën Rama shihet si bashkëbiseduesi i favorizuar i BE-së dhe SHBA-së në Ballkanin Perëndimor. Kryeministri vazhdon ta projektojë veten si lideri që mund të garantojë stabilitetin e brendshëm politik dhe orientimin perëndimor të Shqipërisë. Kryesisht, megjithatë, ai e paraqet veten si një politikan me ndikim me cilësitë drejtuese të nevojshme për të kontrolluar zhvillimet e rrezikshme në Kosovën e trazuar, sipas dëshirës së Perëndimit, dhe, në përgjithësi, me aftësinë për të manipuluar tendencat secesioniste në mesin e 7 milionë shqiptarëve etnikë që jetojnë në Ballkan.
Të gjithë e kuptojnë se pa Tiranën dhe Beogradin, pra pa Ramën dhe presidentin serb Aleksandër Vuçiç, ka pak shpresa për përmirësim të situatës në Kosovë. Mund të mos e thotë me zë të lartë, por Perëndimi sheh te Rama edhe një kryeministër pro-evropian, i cili pavarësisht marrëdhënieve të shkëlqyera me presidentin turk Rexhep Tajip Erdogan, po e mbron Shqipërinë nga islamizimi dhe nga shndërrimi i saj në urën e Turqisë për në detin Adriatik. Në fund të fundit, ai ka treguar se do të bëjë atë që i kërkohet. Të tilla si, për shembull, pranimi i skemës së kryeministrit italian Giorgia Meloni që Shqipëria të presë disa mijëra emigrantë dhe refugjatë që përpiqen të arrijnë në Evropë nga Afrika.
